سحر صامت : امروز پنج شنبه مصادف با ۸ مارس سال ۲۰۱۸ هست به شهر گوتنبرگ آمده ایم و در جمع سازمان ها و احزاب مدافع حقوق زنان هستیم ، حضور خانم معصومه توکلی فعال حقوق زنان هستیم ما به جمع معترضان پیوسته ایم .
خانم توکلی سلام عرض میکنم و خوش امد میگویم حضور شما را در برنامه سازمان رهایی زن ، لطفا در مورد مبارزات شجاعانه زنان ایران و خصوصا دختران خیابان انقلاب صحبت کنید .
معصومه توکلی : سلام عرض میکنم و ۸ مارس روز جهانی زن را به همه زنان جهان و خصوصا زنان فارسی زبان و هموطنان ایرانیم تبریک می گویم .
در یکی دو ماه اخیر حضور دختران انقلاب را در ایران داریم که حرکتی خود جوش را اغاز کردند در زمانی که فعالین حقوق زنان در بلاتکلیفی و نداشتن انسجام فکری در ارایه راهکار عملی برای مبارزات زنان ایرانی بسر می بردند دختر ایرانی به خیابان امد و به حجاب اجباری نه گفت ، البته به نظر من این فقط نه به حجاب اجباری نیست در حقیقت فریاد نسلی است که مقابله می کند با قشری گری و حکومت ارتجاعی که ۴۰ سال است برای زن ایرانی فقط تکلیف معین کرده بدون اینکه حقی به او اعطا کند.
سحر صامت : لطفا کوتاه وضعیت زنان ایران را در حال حاضر بررسی کنید .
معصومه توکلی : بر اساس مطالعاتی که کردم شاید فقط مدتی کوتاه در زمان انقلاب مشروطه یکسری از مطالبات زنان توسط خود زنان پیگیری شد و بعد مجددا توسط حکومت ها به فراموش سپرده شد در حقیقت حکومت ها اجازه پیگیری این خواسته ها را ندادند در چهار دهه گذشته ما عقب گرد داشتیم و ان رویای مدینه فاضله برابری و ازادی که جمهوری اسلامی برای زنان ساخته بود ، رویایی بیش نبود . در حال حاضر مطالبات زن ایرانی ابتدایی ترین مطالبه بشر ی است یعنی مطالبه حق ذاتی و اولیه بشر ، زن ایرانی مبارزه می کند برای انتخاب نوع پوشش ، خروج از منزل ، ادامه تحصیل ، اشتغال و خروج از کشور بدون اذن همسر و … در حالیکه در دنیا تمام موارد اینچنینی حقوق اولیه انسانی است . زنان ایران برای حداقل ها مبارزه می کنند و می جنگند مثل دختران خیابان انقلاب و همیشه در وحشت خشونت علیه انها و زندان و شکنجه و برخورد جامعه و قوانین زن ستیز جمهوری اسلامی بسر می برند ، در دنیا زنان خواسته های دیگری دارند .
سحر صامت : با توجه به نکاتی که اشاره کردید و اینکه شما فعال حقوق زنان هستید و در حقیقت انعکاس صدای زن ایرانی ، چه پیامی برای زنان ایران ، افغانستان و فارسی زبانان دارید ؟
معصومه توکلی : من در مورد تجربه شخصی خودم می گویم ، من ابتدا شک کردم به همه باورهای کهنه و پوسیده ای که داشتم ، زمانی که مطالعه میکردم به همه نظرات موافق و مخالف شک می کردم و بیشتر مطالعه می کردم . شک کردم تا در موارد مختلف به یقین رسیدم الان باورهایم خیلی متفاوت است با سال های گذشته . شاید یک روزی بر اساس تبعیض جنسیتی که ریشه در سنت و عرف و قوانین داشت و در باور زنان نهادینه شده است من هم فکر می کردم زن باید انگونه زندگی کند ولی بر اساس شکی که به باورهایم کردم با جدیت شروع به مطالعه کردم ، و فکر می کنم ما زنان شدیدا نیاز به اگاهی داریم ، باید بدانیم چه حق و حقوقی داریم و نداریم ، باید شک کنیم و مطالعه کنیم وقتی اگاه شویم مطالبه می کنیم ، اعتراض می کنیم و مبارزه می کنیم ، زنان اروپا مبارزه کردند ، جنگیدند برای مطالباتشان
اون خواسته هایی که برای ما ارزوست زنان اروپا سال ها برایش مبارزه کردند و نترسیدند در ۱۹۵۴حق رای گرفتند ، در ۱۹۷۴ خشونت علیه زنان جرم تلقی شد و در ۱۹۷۶ حق اشتغال بدون اذن همسر را بدست اوردند انها همین مطالبات را داشتند در دهه های گذشته
نوید این هست که به یمن وجود اینترنت و شبکه های اجتماعی و دسترسی اسانتر به اطلاعات اگاهی مان را افزایش دهیم ولی باز تاکید می کنم ابتدا شک کنیم به باورهایی که مادرانمان در مغزمان فرو کردند و حکومت هایی که بخاطر بقای خود سالهای طولانی ما را در فرودستی نگه داشتند باید باور کنیم که شدنی است ، اگاه شویم و قدم برداریم .
ما هم هشت مارس را با شیرینی دستیابی به برابری و عدالت جشن خواهیم گرفت ، دیر نیست .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر