امنیت شغلی جامعه هنری، رویائی است که با واقعیت فاصله ای بسیار دارد
همان زنجیری که فشار آن هر روز محکم تر از پیش، بر تار و پود هنرمندان ایران احساس میشود.
برغم اینکه سالهاست مسئولان و مدیران شعار برطرف شدن این مشکل بزرگ را می دهند، اماهنوز هیچ گام مثبت و محکمی برای رفع و حل آن برداشته نشده است.
مهناز افشار، به دلیل حمایت از دختران خیابان انقلاب ممنوع التصویر میشود.
لیلا حاتمی، بپاس یک ابراز عقیده در چشنواره برلین تهدید به زندان می گردد و تعدادی نیز برای شکایت از وی به دادسرا گسیل می شوند.
از ویژه برنامه روز زن «دورهمی» به بهانه حضور خانم کتایون و ریاحی به دلیل مساله پوشش و نویز صدا جلوگیری می شود.
دادستان کل جمهوری اسلامی، رقص چند کودک ۷-۸ ساله در مراسم “روز زن”را «عمل منافی عفت» می خواند، دستور «رسیدگی سریع» صادر و ضمن تاکید بر”ساختار شکنی”در اجرای این برنامه، خواستار “تعقیب قضایی” مسئولان مراسم میشود.
آقای فرج علیپور چهره ماندگار موسیقی نواحی کشورمان (خواننده و نوازنده کمانچه لری) نیز اینک ۵ سال است که به جرم پخش پیام تبریک عید او از شبکه « من و تو» ممنوع‌التصویر و صدا شده است و همچنان هم ادامه دارد.
با تصمیم امام جمعه و هماهنگی دادستان سبزوار، از برگزاری کنسرت موسیقی فرزاد فرزین «خواننده پاپ» نیز علیرغم فروش بلیط، جلوگیری می شود.
حذف و تحریم موسیقی، آوا و”ربنای استاد شجریان”هم سالهاست که درصدا و سیمای جمهوری اسلامی اعمال می شود، استادی که جهان با نکوئی از وی یاد می کند و او را به شایستگی می ستاید.
و این چنین است سرنوشت سایر هنرمندان ایران امروز از جمله اهل قلم، موسیقی، سینا، تئاتر و… که یا زیر احکام سنگین صادره اند یا در حصر خانگی و یا در میان انبوهی از تهدید، سانسور، سرکوب و خفقان همراه با بیم و هراس.
ما ضمن باور به حق برخورداری از آزادی بیان و اندیشه (ماده۱۹ منشور حقوق بشر) برای عموم مردم، بویژه هنرمندان کشورمان که ازطریق تریبون های مختلف فریاد رسای هم میهنانشان به گوش جهانیان هستند، بار دیگر اعلام میداریم: اینگونه محدودیت، محرومیت و برخوردهای سلیقه ای، مستمر و برنامه ریزی شده دولت جمهوری اسلامی ایران علیه هنرمندان حرفه‌ای نشانگر عدم تعهد آنان نسبت به الزامات بین‌المللی کشور در عرصه حقوق بشر است.
۹۷۶
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع ازحقوق هنر و هنرمندان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر