۱۴۰۰ مهر ۱۹, دوشنبه

بیانیه کانون صنفی معلمان ایران، در محکومیت اخراج محمد حبیبی معلم و فعال صنفی معلمان

 


 کانون صنفی معلمان ایران (تهران)، با انتشار بیانیه ای به صدور حکم ناعادلانه اخراج محمد حبیبی عضو و سخنگوی هیئت مدیره کانون صنفی معلمان تهران، واکنش نشان داد. در این بیانیه ضمن محکوم کردن صدور این حکم ناعادلانه و اشاره به عمیق ترشدن شکاف میان ملت و حکومت آمده است: حتی در نگاهی کاملا ساده نیز نمی‌توان پذیرفت که این حکم و تصمیم به اخراج در چارچوب یک روند اداری، گرفته شده‌ است.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از کانال صنفی معلمان ایران، کانون صنفی معلمان با انتشار بیانیه ای صدور حکم اخراج محمد حبیبی عضو و سخنگوی هیئت مدیره کانون صنفی معلمان تهران را محکوم کرد.

در بخشی از این بیانیه آمده است: اجرایی نمودن این حکم، محروم نمودن دانش‌آموزان و آموزش و پرورش از معلمی توانمند و آگاه است که ذهن بسته و دگم صادر کنندگان حکم، توان درک آن و نظام بسته و سیاست‌زده مدیریت این نظام توان جذب این عنصر آگاه و مستقل را ندارد.

متن کامل این بیانیه در ادامه می آید:

به نام خداوند جان و خرد

در روزهای اخیر از طرف هیئت تخلفات اداری آموزش و پرورش حکمی به محمد حبیبی عضو و سخنگوی هیئت مدیره کانون صنفی معلمان تهران مبنی بر تجدیدنظر در حکم بدوی و تغییر آن به بازخرید اجباری و در واقع اخراج محمد حبیبی از آموزش و پرورش ابلاغ شد.

حتی در نگاهی کاملا ساده نیز نمی‌توان پذیرفت که این حکم و تصمیم به اخراج در چارچوب یک روند اداری، گرفته شده‌ است. در حالی که چند ماهی از صدور حکم بازگشت به کار محمد حبیبی نگذشته است، بدون آن که اتفاق جدیدی در پرونده افتاده باشد، حکم اولیه نقض و حکم بازخرید اجباری صادر می‌شود. حبیبی مطمئنا در چند ماهی که از بازگشت به کارش گذشته است، در موقعیت شغلی خود، تخلفی نداشته است، مطمئنا مدرک و سند جدیدی هم به هیئت بررسی تخلفات اداری ارائه نشده است، از سوی دیگر این حکم جدید، بابت پرونده مختومه و منجر به عفوی که منشاء صدور حکم بدوی بوده نیز نمی‌تواند باشد، زیرا طبق تبصره ۳ ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی، در صورت عفو، «سوء‌سابقه» در نظر گرفته شده برای فرد متهم پاک خواهد شد. پس چگونه می‌توان پذیرفت که اولا «سوء سابقه‌ای» که طبق قانون پاک شده، می‌تواند منجر به صدور حکمی جدید شود؟ و یا مستندات و استدلال‌هایی که در دادگاه اولیه، موجب برائت او شده، اکنون پذیرفته نیست و رأیی نه تنها کاملا برخلاف رأی اولیه، که شدیدتر هم صادر شده است.

نگاه واقع‌بینانه و متکی به تجربیات پیشین اما به ما می‌گوید حکم اولیه نمی‌توانست به خلاف خود تبدیل شود مگر با دخالت عوامل فراقانونی که به ظاهر ضابط قانون و در عمل ناقض آن هستند.

کانون صنفی معلمان ضمن محکومیت شدید صدور این حکم ناعادلانه بر علیه محمد حبیبی – که حتی با همین قوانین موجود نیز ناسازگار است – و همینطور محفوظ دانستن حق پیگیری قانونی برای او، تأکید می‌کند اجرایی نمودن این حکم، محروم نمودن دانش‌آموزان و آموزش و پرورش از معلمی توانمند و آگاه است که ذهن بسته و دگم صادر کنندگان حکم، توان درک آن و نظام بسته و سیاست‌زده مدیریت این نظام توان جذب این عنصر آگاه و مستقل را ندارد.

ما بار دیگر ضمن محکوم نمودن صدور این حکم ناعادلانه، اعلام می‌کنیم چنین احکامی جز عمیق‌تر نمودن شکاف میان ملت و حکومتی که تصور و یا ادعای صیانت از آن را دارند، حاصلی ندارد.

کانون صنفی معلمان ایران (تهران)

زندان اوین؛ نامه سیامک نمازی، شهروند دوتابعیتی به محسنی اژه‌ای

 


سیامک نمازی، شهروند دوتابعیتی ایرانی – آمریکایی محبوس در زندان اوین طی نامه‌ای خطاب به محسنی اژه‌ای، رئیس قوه قضائیه ضمن توضیح مشکلات خود، درخواست اعزام به مرخصی کرده است. آقای نمازی از سال ۹۴ تاکنون بدون یک روز مرخصی دوران محکومیت ۱۰ ساله خود را سپری می‌کند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، سیامک نمازی، شهروند دوتابعیتی ایرانی – آمریکایی محبوس در زندان اوین طی نامه‌ای خطاب به محسنی اژه‌ای، رئیس قوه قضائیه ضمن توضیح مشکلات خود، درخواست اعزام به مرخصی کرده است.

این زندانی دوتابعیتی در بخشی از نامه خود نوشته است: «امروز، اگر بعد از شش سال بردباری به این شدت تقلا می‌کنم تا بلکه صدایم به گوش عالی‌ترین مقام قضایی کشورم برسد، به این خاطر است که می‌ترسم دیر شود؛ دیر شود و هرگز خود را نبخشم که چرا بیشتر تلاش نکردم تا پدر ۸۵ ساله‌ام را که در شرایط جسمی خطرناکی بسر می‌برد و مادر خسته‌ام، که ایستادگی در برابر فشارهای کمرشکن این سال‌ها چشمانش را پرخون کرده و نفسش را بریده است. بار دیگر در آغوش بگیرم، دیر شود و عاقبت ایرانم را از من بگیرند و حتی فرصت خداحافظی را هم ندهند.»

متن این نامه، که جهت انتشار به دست هرانا رسیده است، در ادامه می آید:

«جناب حجت الاسلام محسنی اژه‌ای، ریاست محترم دستگاه عدلیه!

سلام علیکم!

احتراما اینجانب سیامک نمازی، فرزند محمدباقر و شهروند دلباخته ایران زمین هستم که ۶ سال از حبس ۱۰ ساله‌ام را بدون حتی یک روز مرخصی در اوین سرکرده‌ام و ناباورانه امروز قدیمی‌ترین محکوم امنیتی موسوم به «دوتابعیتی» به حساب می‌آیم.

جناب محسنی اژه‌ای! گفتن «۶ سال حبس بدون وقفه» آسان است ولی تجربه آن، آن هم همراه با برخی بی‌مهری‌ها جسم و روان انسان را خرد و وضعیت خانوادگی او را مانند آینده‌اش تباه می‌کند. ۶ سال! در طی این مدت ۳ رئیس قوه قضائیه، ۳ رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، ۳ دولت و ۳ مجلس روی کار بوده‌اند. هر دو وکیل مدافعم و حتی قاضی دادگاه تجدیدنظرم فوت کردند. کشورمان دچار زلزله، سیل و خشکسالی شد. کیارستمی، شجریان و انتظامی جاودانه شدند. پلاسکو و سانچی سوختند. کرونا آمد! ولیکن من هنوز زندانم!

به زندان که افتادم دلار زیر ۳۰۰۰ تومان و پراید ۱۴ میلیون تومان بود. برجام اجرا شد و جیسون رضائیان و دوتابعیتی‌های دیگری مبادله شدند. ترامپ جای اوباما را گرفت و از برجام خارج شد. بایدن آمد و دوباره برگشتیم وین. داعش افول کرد و دوباره ظهور کرد.شیخ عیسی و زاکزاکی بازداشت و و آزاد شدند. بیروت منفجر شد.انگلستان از اتحادیه اروپا خارج شد. دو المپیک برگزار شد! و من هنوز زندانم!

در اینجا دیده‌ام برادر رئیس جمهور وقت نیامده به زندان، فورا به مرخصی برود و اینکه در بندمان دوستان مزاح کنند که ایشان  و دیگر «از ما بهتران» ما بین مرخصی‌هایشان گاهم هم به ماه سر می‌زنند. بازداشت شهردار تهران و به مرخصی رفتن‌هایش را شاهد بودم. شروع دادگاه‌های ویژه اقتصادی اینجا بودم و «اخلالگرانی» دیده‌ام که به محض دریافت حکم‌ها ۲۰  و ۳۰ ساله به مرخصی‌های چند ماهه رفتند و من هنوز اینجا هستم.

دی ۹۶ و آبان ۹۸ نیز همینجا بودم. بازداشتی‌های از آن دوران دیده‌ام که امروز به آغوش خانواده بر می‌گردند. در این ۶ سال شاهد بودم به محکومین امنیتی و حتی داعشی مرتب مرخصی اعطا شود. بسیاری از دوتابعیتی‌های دیگر و کسانی با اتهامات و شرایط کاملا مشابه با بنده به کرات به مرخصی رفتند. ولی با اینکه زندان حدود ۲۰ بار تایید کرده است، اینجانب کلیه شرایط لازم را دارم و ریاست زندان هم شخصا خواستار اعطای مرخصی به بنده شد، من کماکان در اوین هستم.

موهایم که هیچ، ابروهایم نیز در آسیاب این حبس سنگین سفید شده‌اند و اگرچه بنده صادقانه به بی‌گناهی‌ام اعتقاد دارم، امیدم به استیفای حقم دیگر مانند چشم‌هایم کم سو شده است. احساس می‌کنم که مام وطن در حقم نامادری می‌کند و صدای دل‌شکسته فرزندی را نمی‌شوند که استدعا می‌کند:

دست بردار از این در وطن خویش غریب!

امروز، اگر بعد از شش سال بردباری به این شدت تقلا می‌کنم تا بلکه صدایم به گوش عالی‌ترین مقام قضایی کشورم برسد، به این خاطر است که می‌ترسم دیر شود؛ دیر شود و هرگز خود را نبخشم که چرا بیشتر تلاش نکردم تا پدر ۸۵ ساله‌ام را که در شرایط جسمی خطرناکی بسر می‌برد و مادر خسته‌ام، که ایستادگی در برابر فشارهای کمرشکن این سال‌ها چشمانش را پرخون کرده و نفسش را بریده است. بار دیگر در آغوش بگیرم، دیر شود و عاقبت ایرانم را از من بگیرند و حتی فرصت خداحافظی را هم ندهند.

جناب محسنی اژه‌ای! امیدوارم این فریاد تظلم‌خواهی را بشنوید و با همان حساسیتی که نسبت به تبعیض و پایمال شدن حق، به محکومین امنیتی دیگر نشان داده‌اید، با اعطای یک ماه مرخصی بنده را نیز از رافت اسلامی بهره‌مند کنید.

قاضی القضات؛

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید                    قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

با احترام

سیامک نمازی / مهرماه ۱۴۰۰/ زندان اوین.»

در خصوص نویسنده این نامه گفتنی است؛ سیامک نمازی، در مهرماه ۱۳۹۴، در جریان سفری به ایران بازداشت شد. پدر او محمدباقر نمازی از مقامات سابق یونیسف و استاندار خوزستان در پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷ ایران بود. او که برای پیگیری وضعیت فرزندش به تهران رفته بود نیز در اسفند ۱۳۹۴ بازداشت شد. هر دوی آنها سپس در دادگاه به اتهام “همکاری با دولت متخاصم آمریکا” به ۱۰ سال زندان محکوم شدند.

پیشتر وکیل مدافع این شهروندان در خصوص آخرین وضعیت پرونده محمد باقر نمازی، گفته بود که وی با نظر کمیسیون پزشکی در بیرون از زندان و تحت درمان بسر می‌برد.

پرونده سازی در زندان؛ امتناع سهیل عربی و بهنام موسیوند از حضور در جلسه دادگاه

 



سهیل عربی، زندانی عقیدتی و بهنام موسیوند، فعال مدنی محبوس در زندان رجایی شهر کرج، روز چهارشنبه ۱۴ مهرماه از حضور در جلسه دادگاه مرتبط با پرونده‌ای که در دوران حبس علیه آن‌ها گشوده شده، خودداری کردند. آن‌ها در پی امتناع از حضور در جلسه دادگاه، توسط نائب رئیس زندان به ضرب و شتم تهدید شده‌اند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، صبح روز چهارشنبه ۱۴ مهر ۱۴۰۰، بهنام موسیوند، فعال مدنی و سهیل عربی، زندانی عقیدتی محبوس در زندان رجایی شهر کرج، از حضور در جلسه دادگاه مرتبط با پرونده‌ای که در دوران حبس علیه آن‌ها گشوده شده، خودداری کردند.

به گفته یک منبع مطلع؛ آن‌ها در پی امتناع از حضور در دادگاه، توسط ولی الله محمدی، نائب رئیس زندان رجایی شهر کرج به ضرب و شتم تهدید شده‌اند.

اتهامات مطروحه علیه این شهروندان در این پرونده اخلال در نظم زندان و توهین به رهبری عنوان شده است. به گفته این منبع سهیل عربی و بهنام موسیوند صبح همان روز به صورت آنلاین مورد بازجویی قرار گرفته بودند.

آقای عربی اخیرا در پرونده ای دیگر توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ۲ سال حبس تعزیری، جزای نقدی، ممنوعیت خروج از کشور و الزام حضور فصلی در دفتر نظارت و پیگیری ضابطین محکوم شد. جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات آقای عربی در تاریخ ۶ مردادماه در این شعبه برگزار شده بود.

وی پیش از این نیز طی پرونده ای مجزا در تاریخ دوشنبه ۳ خردادماه ۱۴۰۰ از طریق ویدئو کنفرانس توسط شعبه ۳ بازپرسی دادسرای اوین از بابت “فعالیت تبلیغی علیه نظام و تشویش اذهان عمومی” تفهیم اتهام شده بود.

سهیل عربی از تاریخ ۱۶ آبان ماه ۱۳۹۲ در بازداشت و زندان به سر می‌برد و تمام این مدت از مرخصی نیز محروم بوده است. وی در تاریخ ۱ بهمن‌ماه ۱۳۹۸، از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شد.

او همزمان با اینکه پس از تغییرات بسیار در روند دادرسی و احکام صادره در حال تحمل دوران محکومیت ۷ سال و شش ماهه خود در زندان تهران بزرگ بود، از بابت دو پرونده‌ جدید که در زندان علیه وی مفتوح شده بود، توسط دادگاه انقلاب تهران به حبس تبعید و جزای نقدی محکوم شد. آقای عربی در پرونده نخست از بابت اتهامات “توهین به مقدسات دینی، فعالیت تبلیغی علیه نظام و توهین به رهبری” به ۵ سال حبس و از بابت پرونده دیگرش به اتهام “نشر اکاذیب به قصد تشویق اذهان عمومی و تبلیغ علیه نظام” به ۲ سال حبس، دو سال تبعید به برازجان و ۴ میلیون تومان جزای نقدی و به اتهام “تخریب اموال دولتی” به ۱ سال و ۸ ماه حبس تعزیری محکوم شده است.

سهیل عربی در تاریخ ۲۸ شهریورماه ۹۹ به صورت تنبیهی از زندان تهران بزرگ به زندان رجایی شهر کرج تبعید شد. او در تاریخ ۲۹ مهرماه پس از ۳۳ روز نگهداری در سلول انفرادی طی تماسی تلفنی با خانواده‌اش از انتقال خود به بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند دو الف زندان اوین خبر داد. وی نهایتا روز یکشنبه ۱۸ آبان‌ماه با پایان بازجویی‌ها از بازداشتگاه این نهاد امنیتی به یکی از سلول‌های انفرادی زندان رجایی شهر کرج (معروف به سوئیت) منتقل شد. وی نهایتا پس از ۹ روز به بند عمومی این زندان منتقل شد. آقای عربی پیشتر نیز در تاریخ ۳ دیماه ۹۹ از طریق ویدئو کنفرانس توسط شعبه ۸ بازپرسی دادسرای شهرری از بابت پرونده‌ای دیگر مورد تفهیم اتهام قرار گرفت و نهایتا این شعبه قرار منع تعقیب صادر کرد.

بهنام موسیوند در تاریخ ۱۲ بهمن ماه ۹۶ توسط ماموران اداره اطلاعات در منزل خود بازداشت و به بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. آقای موسیوند در تاریخ ۲۸ اسفندماه ۹۶ با تودیع قرار از زندان آزاد شد.

بهنام موسیوند شهریورماه ۹۸ توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی محمد مقیسه از بابت اتهام “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور” به ۵ سال حبس تعزیری و از بابت اتهام “فعالیت تبلیغی علیه نظام” به یک سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم در مرحله تجدیدنظر توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران عینا تایید شد. با استناد به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی ۵ سال حبس تعزیری از بابت اتهام “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور” برای وی قابل اجرا است. آقای موسیوند نهایتا در تاریخ ۲۵ خردادماه سال گذشته پس از حضور در واحد اجرای احکام دادسرای اوین بازداشت و جهت تحمل دوره محکومیت خود به زندان اوین منتقل شد. وی در شهریورماه ۹۹ به زندان رجایی شهر کرج تبعید شد.

این فعال مدنی از درد در ناحیه مچ پا و مشکل پروستات رنج می‌برد.

بهنام موسیوند، متولد ۱۳۶۶ پیش از این نیز سابقه بازداشت و محکومیت دارد.